در این مقاله، به معرفی یک نژاد خاص از پرندگان که به نام مرغ شاخدار شناخته می‌شود، پرداخته‌ایم. این پرنده که در واقع از خانواده قرقاول سانان است و نه مرغ، به دلایل مختلف از جمله تمایل به پرورش نژادهای خاص و جذاب، برای برخی از افراد گزینه مناسبی برای شروع شغل و سرمایه‌گذاری می‌باشد. اگر شما نیز به این نوع پرورش علاقه دارید، این نوشتار می‌تواند اطلاعات مفیدی به شما ارائه دهد.

ویژگی‌های ظاهری و رفتاری مرغ شاخدار

مرغ شاخدار که به نام‌های دیگری همچون مرغ گینه، مرغ خالدار و مرغ مرواریدی نیز شناخته می‌شود، متعلق به خانواده قرقاول سانان است. دلیل نامگذاری آن به "مرغ شاخدار" وجود برجستگی شاخ‌مانند کوچک روی سر این پرنده است که این ویژگی ظاهری باعث این نامگذاری شده است. همچنین، نام "مرغ گینه" به دلیل اصل و منشأ این نژاد از کشور گینه در غرب آفریقا است.

رنگ پرهای این پرنده از قسمت گردن به پایین به رنگ طوسی-آبی با خال‌های ریز سفید است که سبب شده به نام‌های مرغ خالدار و مرغ مرواریدی نیز شناخته شود. یکی از ویژگی‌های جالب مرغ شاخدار، توانایی پرواز بلند مدت آن است که در بسیاری از نژادهای مرغ مشاهده نمی‌شود. این پرنده توانایی سازگاری با آب و هوای گرم را دارد و می‌تواند به راحتی در مناطق گرمسیری کشور پرورش یابد.

رفتار اجتماعی و ویژگی‌های شخصیتی

مرغ شاخدار به طور کلی موجودی اجتماعی است، اما در عین حال می‌تواند عصبی و ترسو باشد. در صورت احساس خطر، صدای جیغ‌های بلند و گوش‌خراش از خود می‌دهد که نشان‌دهنده ترس یا تهدید است. در هنگام ترس از تهدیدات محیطی، این پرنده واکنش‌هایی نشان می‌دهد که باید با احتیاط و آرامش وضعیت را به حالت طبیعی بازگرداند.

تفاوت‌های ظاهری مرغ و خروس گینه

تشخیص مرغ و خروس گینه از یکدیگر کار دشواری نیست؛ جثه خروس بزرگ‌تر است و صداهای بم‌تری تولید می‌کند، در حالی که مرغ صدایی ظریف و آرام دارد. همچنین، شاخ خروس از شاخ مرغ بزرگ‌تر است.

خواستگاه و پراکندگی جهانی

مرغ شاخدار در کشور گینه در غرب آفریقا به وجود آمده و بعدها توسط یونانی‌ها به اروپا منتقل شده است. به مرور زمان، این پرنده به دیگر نقاط جهان انتقال یافت و در حال حاضر کشورهای مختلفی همچون فرانسه، به یکی از بزرگ‌ترین پرورش‌دهندگان این نژاد تبدیل شده‌اند.

مزایای اقتصادی پرورش مرغ شاخدار

اگرچه تخم مرغ این پرنده در برخی مناطق مصرف ندارد، اما گوشت آن به دلیل طعم لذیذ و خواص تغذیه‌ای، از جمله کلسترول پایین، بسیار مورد توجه قرار دارد. با پرورش مرغ شاخدار می‌توانید به تولید گوشت این پرنده پرداخته و آن را به بازار عرضه کنید. علاوه بر آن، تولید تخم نطفه دار و جوجه کشی سنتی یا صنعتی نیز گزینه‌های سودآوری هستند.

تغذیه مرغ و خروس شاخدار

مرغ گینه به طور کلی پرنده‌ای خوش خوراک است که علاقه زیادی به سبزیجات، صیفی‌جات و دانه‌های گیاهی دارد. در طبیعت، این پرنده همچنین از بذر علف‌های هرز و حشرات تغذیه می‌کند، اما در محیط پرورش، مصرف حشرات باید محدود شود تا از انتقال بیماری‌ها جلوگیری گردد.

تولید مثل و جفت‌گیری

مرغ و خروس شاخدار معمولاً در سن 6 تا 7 ماهگی بالغ می‌شوند و آغاز به جفت‌گیری و تخم‌گذاری می‌کنند. تخم‌های این پرنده کمی بزرگتر از تخم مرغ‌های دیگر نژادها هستند و تعداد آن‌ها در هر دوره تخم‌گذاری می‌تواند بین 5 تا 20 عدد باشد. در شرایط ایده‌آل، با تغذیه مناسب، می‌توان تعداد تخم‌ها را تا 100 عدد در هر دوره افزایش داد.

جوجه‌کشی صنعتی

برای جوجه‌کشی از تخم مرغ شاخدار به روش صنعتی، می‌توان از دستگاه‌های جوجه‌کشی با ظرفیت‌های مختلف استفاده کرد. در این روش، تخم‌ها در دستگاه قرار می‌گیرند و پس از 21 روز دوره ستر، جوجه‌ها به مدت 3 روز در دوره هچ به دنیا می‌آیند. در این مدت، دما و رطوبت باید کنترل شود تا جوجه‌ها به سلامت رشد کنند.

محل نگهداری و پرورش مرغ و خروس شاخدار

برای شروع پرورش مرغ شاخدار، تهیه یک مکان مناسب و استاندارد بسیار ضروری است. یک سوله برای نگهداری مرغ و خروس‌ها باید مطابق با استانداردهای بهداشتی و مهندسی ساخته شود. علاوه بر سوله، یک گردشگاه برای تأمین نور خورشید و هوای آزاد نیز لازم است تا پرندگان بتوانند به راحتی در آن محیط غذا خورده و رشد کنند.

نتیجه‌گیری

پرورش مرغ شاخدار می‌تواند یک فرصت اقتصادی سودآور باشد. از تولید گوشت لذیذ این پرنده گرفته تا جوجه‌کشی و تولید تخم نطفه‌دار، راه‌های زیادی برای کسب درآمد از این پرنده وجود دارد. با داشتن دانش مناسب و ایجاد شرایط پرورش بهینه، می‌توانید از این پرنده منحصر به فرد بهره‌برداری اقتصادی کنید.