چند روش برای تشخیص نطفه دار بودن تخم مرغ وجود دارد: روش نطفه سنجی با نور: در این روش، تخم مرغ را در تاریکی مقابل نور ضعیف (مانند چراغ قوه) نگه دارید. اگر رگ های خونی و یا لکه های تیره ای در داخل تخم مرغ مشاهده کردید، احتمالاً تخم نطفه دار است. روش شناورسازی: تخم مرغ را در یک ظرف آب نمک قرار دهید. اگر تخم مرغ در ته ظرف غوطه ور شد، احتمالاً نطفه دار است. استفاده از دستگاه نطفه سنج: این دستگاه ها با تاباندن امواج صوتی به داخل تخم مرغ، می توانند وجود جنین را تشخیص دهند.

تخم های نطفه دار باید در شرایط خنک، تمیز و با رطوبت مناسب نگهداری شوند. بهترین دما برای نگهداری از این تخم ها بین 10 تا 20 درجه سانتیگراد و بهترین رطوبت بین 50 تا 70 درصد است. همچنین، تخم ها باید به طور مرتب چرخانده شوند تا از چسبیدن جنین به پوسته تخم مرغ جلوگیری شود.

به طور کلی، تخم های نطفه دار را می توان تا 7 روز پس از تخم گذاری نگهداری کرد. با این حال، برای بهترین نتیجه، بهتر است تخم ها را حداکثر تا 3 روز پس از تخم گذاری مورد جوجه کشی قرار دهید.

عوامل متعددی می توانند بر نرخ جوجه کشی تخم نطفه دار تاثیر بگذارند، از جمله: کیفیت تخم مرغ: تخم مرغ ها باید از مرغ های سالم و بالغ باشند و پوسته آنها سالم و بدون ترک باشد. دمای جوجه کشی: دمای داخل دستگاه جوجه کشی باید به طور دقیق کنترل شود. رطوبت جوجه کشی: رطوبت داخل دستگاه جوجه کشی باید در حد مناسب باشد. چرخش تخم ها: تخم ها باید به طور مرتب در داخل دستگاه جوجه کشی چرخانده شوند. تهویه: تهویه مناسب داخل دستگاه جوجه کشی ضروری است.